دارم میرم شب وصاله

دارم میرم شب وصاله

دارم میرم شب وصاله

ندیدمش این همه ساله

بهم میگه پیر شدی علی

خیلی زمین گیر شدی علی

از زندگیت سیر شدی علی

بهش میگم راست میگی ولی

سی سال پیش مُرده بود علی

منو بـبَـر بی معـطلی

پیر و خستم و بیا بگیر دیگه دستمو

بار سفر هم که بستمو

نگاه کن فرق شکستمو، زهـرا

رفتی بی خبر، بدون همراه و همسفر

حالا چشام خشک شده به در

بیا منو با خودت ببَر، زهـرا

...اُمُ البنین و زِینبِین ، خدانگهدار حسن ، خدانگهدار حسین ...

نبودی و اُمُ البَنین بود

وقتی عَلیت خونه نشین بود

نبودی و فِضّه میدونه

خونه ی قبرم شده اون خونه

چشام هنوز خیس بارونه

کاش میومد بارون اون روزی

که میدیدم داری میسوزی

مُغیره کرد فتنه اندوزی

حُرمتا شکست، غرور من زیر پا شکست

وقتی که در بی هوا شکست

یادمه پهلوت کجا شکست، زهـرا

صدف شکست، گوهرش افتاد زِ کف شکست

تیرو زدن گوهرو شکست

آی سینت از چند طرف شکست، زهـرا

...اُمُ البنین و زِینبِین ، خدانگهدار حسن ، خدانگهدار حسین ...

زینب تو کوه پُرغرور باش

بودی همش بازم صبور باش

از بعد من سخته میدونم

حرفی نزن سخته میدونم

داغِ حـسـن سخته میدونم

سخت تر از اون کربلاست زینب

به قتلگاه از قفا زینب

سَری که میشه جدا زینب

بدترش کجاست، گم میکنی پیکرش کجاست

شلوغه گودال، سرش کجاست

خودت بگرد مادرش کجاست

زیر دست و پا، به زیر خنجر شکسته ها

یکی داره میزنه صدا

من اینجا هستم خواهر بیا

...اُمُ البنین و زِینبِین ، خدانگهدار حسن ، خدانگهدار حسین ...