از عرش اگر به دامنم

از عرش اگر به دامنم گل زده ام

از عرش اگر به دامنم گل زده ام

با مِهر تو تا بهشت هم پل زده ام

تو باب حوائجی و من در همه عمر

بر دامن تو دست توسل زده ام

جانم به فدای همتت یا عباس

قربان تو و هَمیَـتت یا عباس

بیرون زِ فرات با لب تشنه شدی

نازم به وفا و غیرتت یا عباس

افراشت به کوی عشق پرچم عباس

در عهد فشرد پایی محکم عباس

بی آب از او گلشن دین شد سیراب

بی دست گرفته دست عالم عباس

ایمان و وفا سایه ی بالای تو بود

ایثار علی نقش به سیمای تو بود

گر لب نزدی به آب دریا عباس

دریای ادب میان لبهای تو بود