پادشاه من حسین

پادشاه من حسین ، تکیه گاه من حسین

پادشـاه من حـسـیـن

تکیه گاه من حـسـیـن

جون پناه من حـسـیـن

دلبرم، به دلم مونده یه حرم

دلبرم، میمیرم اگه که نَـرَم

دلبرم، منی که عمری نوکرم، دلبرم

نوکرم، نه فقط دنیا محشرم

نوکرم، به فدات پدر مادرم

نوکرم، برا روضت در به درم، یا حسین

وای وای ، وای وای ... وای وای ، وای وای

ای بـهـشـت آرزو

میگم از تو با وضو

از تو دارم آبـرو، ارباب

سرورم، میمونم پات تا آخرم

سرورم، پیش تو باشم بهترم

سرورم، نمیخوام دور شَم از حرم سرورم

آی حرم، آرزوی چشم ترم

آی حرم، الهی دورت بپرم

آی حرم، نمیره فکرت از سرم آی حرم

وای وای ، وای وای ... وای وای ، وای وای

ای پـنـاه نـوکـرا

سایه ی سَـر گـدا

سفره دار کربلا، زینب

زیـنـبـه، پدرش شیر عربه

زیـنـبـه، که میگن زهـرا نسبه

زیـنـبـه، به خدا روح ادبه زینبه

زیـنـبـه، که به قلب من صاحبه

زیـنـبـه، نوه ی اَبی طالبه

زیـنـبـه، بی بی اُمُ المَصائِبه زینبه

وای وای ، وای وای ... وای وای ، وای وای

مـن غـلام خـونـتـم

عمریه دیـوونـتـم

مست آب و دونتم، زینب

من بدم، ولی واست سینه زدم

من بدم، ولی باز روضت اومدم

من بدم، ولی نوکری بلدم عمه جان

نوکره، که برات سینش سپره

نوکره، میمیره پات بالاخره

نوکره دور حرمت میپره یکسره

وای وای ، وای وای ... وای وای ، وای وای