بقیع و صحن و خلوتش غربت بی نهایتش

بقیع و صحن و خلوتش ، غربت بی نهایتش

واحد – شهادت امام جعفر صادق (علیه السلام) 1398

بقیع و صحن خلوتش ، غربت بی نهایتش

کاشکی یه روزی پا میده ما هم بریم زیارتش

بمیرم من خاکی شدن کبوترا

بمیرم من شکسته قلب زائرا

بمیرم من برا امام مجتبی

یه بقیع و یه دنیا غم و درد نهفته

یه بقیع و یه دنیا روضه های نگفته

... آه و واویلا واویلا ، آه و واویلا ...

قطعه ای از خاک بهشت تربت آقام حسنه

غربت شبهای بقیع غربت آقام حسنه

بقیع تو قبله ی اهل عالمه

بقبع تو پُر از غریبی و غمه

بقیع تو شاهد اشک فاطمه

روی خاکا نوشته که حریمت بهشته

گِل مارو خدا با تربت تو سرشته

... آه و واویلا واویلا ، آه و واویلا ...

حسرت قلب زائرا صحن تورو ندیدنه

آرزوی کبوترا رو گنبدت پریدنه

میاد اون روز که دردمون دوا بشه

میاد اون روز حاجتمون روا بشه

میاد اون روز صحن تو کربلا بشه

میاد اون روز که صحنت پُره از زائرات شِه

صحن تو مثل صحن علی موسی الرضا شِه

... آه و واویلا واویلا ، آه و واویلا ...